Obniżone libido

Obniżone libido (a także hipolibidemia) – jeden z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów problemów z życiem seksualnym. Po wpisaniu w wyszukiwarce tego hasła – w pierwszej kolejności pojawiają się materiały sponsorowane suplementów diety, mających na celu poprawę (podniesienie) poziomu libido. Czy jednak jest to rzetelne źródło wiedzy? Czy tego typu suplementacja jest rozwiązaniem problemu? Wydaje się, że nie. Nie tylko dlatego, że tego typu suplementy nie mają żadnej potwierdzonej badaniami skuteczności, ale także – ponieważ, aby poradzić sobie z tego typu trudnościami – należy najpierw poznać przyczynę.

Źródła tego typu zaburzeń możemy doszukiwać się zarówno w sferze zdrowia fizycznego, jak i czynnikach psychologicznych. Rozpoczynając od tych pierwszych – zauważając trudności w sferze pożądania – warto przebadać swoje hormony – podwyższona prolaktyna czy obniżony testosteron są czynnikami sprzyjającymi omawianemu zaburzeniu. Warto również zweryfikować, czy nie przyjmujemy obecnie leków, które jako skutek uboczny obniżają nasze libido. Innymi czynnikami mogą być choroby przewlekłe takie jak np. cukrzyca, niedoczynność/nadczynność tarczycy, otyłość, choroby układu krążenia. Warto również zadbać o odpowiednią dietę i poziom aktywności fizycznej – zdrowy tryb życia w znaczącym stopniu wpływa na nasze samopoczucie – a co za tym idzie na nasze libido. Będąc fizycznie zdrowsi – zazwyczaj czujemy się też bardziej atrakcyjni (a to znów na plus dla pożądania!).

Innych przyczyn obniżonego libido można doszukiwać się w czynnikach psychologicznych (a także psychosekuologicznych) – libido może obniżać:

• podwyższony poziom stresu (np. spowodowany sytuacją zawodową lub niespodziewanym, tragicznym wydarzeniem – np. śmiercią bliskiej osoby),
• trudności w bliskiej relacji romantycznej (częste konflikty z partnerem/ką, uczucie zrezygnowania, poczucie odrzucenia przez partnera/kę, a w związku z tym również niskie poczucie własnej wartości czy atrakcyjności), a także znaczące zmiany w systemie rodzinnym – np. pojawienie się dziecka,
• trudności w sferze seksualnej jednego z partnerów (zaburzenia erekcji, przedwczesny wytrysk, trudności z osiągnięciem orgazmu, pochwica, ból podczas stosunku),
• obniżony nastrój (a tym bardziej zaburzenia nastroju depresja),
• nierealistyczne oczekiwania wobec własnego życia seksualnego – napędzane korzystaniem z pornografii – uzależnienie od tego typu treści silnie zniekształca sposób postrzegania, może na tyle zaburzyć nasze postrzeganie, że w obliczu lęku przed niespełnieniem własnych wyobrażeń – łatwiej będzie unikać interakcji seksualnej.

Leczenie należy rozpocząć od konsultacji seksuologicznej, ponieważ odnalezienie źródła (lub najczęściej kilku źródeł) trudności opisywanych w artykule pozwala na podjęcie odpowiednich oddziaływań, mających na celu przywrócenie libido do pożądanego stanu.

Specjalista – seksuolog, przeprowadzi wywiad, zapozna się z historią pacjenta, poszukując przyczyn problemu. Na tym etapie bardzo istotne jest między innymi określenie czy ta trudność towarzyszy nam od dawna, kiedy się pojawiła (być może jej pojawieniu się towarzyszyły znaczące wydarzenia w naszym życiu, a może jest z nami od zawsze?), w jaki sposób osoba zgłaszająca się radziła sobie z problemem do tej pory, jakie strategie stosowała. Ważnym aspektem są również dotychczasowe doświadczenia w sferze seksualnej (czy do tej pory zbliżenia były postrzegane jako coś przyjemnego, atrakcyjnego, czy mogły wywoływać poczucie wstydu, a może wydarzyło się coś trudnego, traumatycznego), przekonania na temat seksualności, które wynieśliśmy z domu lub wykształciły się w związku z różnymi doświadczeniami. Praca nad przekonaniami dotyczącymi seksualności, zmiana podejścia, być może także walka z lękiem (choćby lękiem przed oceną, niespełnieniem oczekiwań) może okazać się kluczowa. Podczas rozmowy poruszany jest również temat oczekiwań co do życia seksualnego, własnej sprawności seksualnej – często pomocne staje się ich urealnienie.

Jeśli są to czynniki zdrowotne – potrzebna będzie konsultacja z lekarzem, prawdopodobnie odpowiednie oddziaływania farmakologiczne, być może też zmiana trybu życia lub podjęcie leczenia innej choroby, która wywołała spadek libido. W przypadku czynników psychologicznych (i psychoseksuologicznych) – do poprawienia sytuacji potrzebna będzie współpraca z psychologiem-seksuologiem, celem opracowania odpowiednich strategii postępowania, a być może podjęcia terapii (w niektórych przypadkach terapii pary), dzięki której trudności związane z pożądaniem zostaną przepracowane.

Hipolibidemia jest problemem złożonym, na który często składa się kilka czynników. Obniżone libido może być też ważnym objawem, informującym nas o zmianach w stanie naszego zdrowia (fizycznego i psychicznego) czy trudnościach w bliskiej relacji. Warto również pamiętać, że w sferze seksualnej najważniejsza jest bliskość, zaufanie, poczucie bezpieczeństwa i satysfakcja z bycia razem (satysfakcja seksualna nie zawsze równa się orgazm), a niekoniecznie pomiary ilościowe (częstotliwość, długość stosunku, liczba orgazmów itp.).

Autor: Magdalena Papiernik