Kogo dotyczy wytrysk przedwczesny?
Wytrysk przedwczesny (PE) dotyczy od 30% do 40% mężczyzn w wieku 18–59 lat. Dokładne zdefiniowanie tego zaburzenia stwarza duże trudności, jednak cechą charakterystyczną PE jest poczucie mężczyzny, że wcale lub prawie wcale nie kontroluje on czasu wystąpienia wytrysku, co sprawia problem i wywołuje frustrację. Najczęściej przyjmuje się , że czasem granicznym trwania penetracji waginalnej jest 1 minuta.
Więcej na ten temat: Problemy z wytryskiem
Wytrysk przedwczesny w różnych postaciach
Dokonano podziału wytrysku przedwczesnego w zależności od czasu immisji prącia do początku ejakulacji wewnątrzpochwowej:
- W postaci łagodnej wytrysk występuje średnio w ciągu od 30 sekund do minuty od penetracji.
- W postaci umiarkowanej wytrysk występuje średnio w ciągu od 15 sekund do 30 sekund od penetracji.
- Natomiast w postaci ciężkiej wytrysk występuje przed penetracją, w chwili penetracji lub średnio w ciągu 15 sekund od penetracji.
Aktualnie obowiązuje również podział wytrysku przedwczesnego na:
- Pierwotny (wrodzony), w którym problem istnieje od momentu inicjacji seksualnej. Przyczyną są zaburzenia neurologiczne, wady anatomiczne takie jak krótkie wędzidełko, które przy erekcji i ruchach frykcyjnych nadmiernie się napina, zaburzenia regulacji aktywacji niektórych receptorów serotoninergicznych, predyspozycje genetyczne (prawdopodobnie wyższa częstość wytrysku przedwczesnego u mężczyzn, u których krewni pierwszego stopnia mają to zaburzenie).
- Wtórny (nabyty), kiedy to wytrysk przedwczesny pojawia się dopiero po pewnym czasie udanego współżycia. Przyczyną może być wyuczony odruch szybkiej ejakulacji, zaburzenia psychogenne (zaburzenia relacji partnerskich, lęk np. wiążący się z obawami, że nie zaspokoi się partnerki, lęk przed ciążą, nerwica, depresja), zaburzenia ze strony układu moczowo-płciowego, zaburzenia endokrynologiczne (nadczynność tarczycy), zaburzenia neurologiczne, zaburzenia układu sercowo – naczyniowego
Więcej na ten temat: Przedwczesny wytrysk
Rozpoznanie wytrysku przedwczesnego
W większości przypadków rozpoznanie wytrysku przedwczesnego oparte jest na zebraniu dokładnego wywiadu z pacjentem. Czasami potrzebne jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych. Przy stawianiu rozpoznania uwzględniane powinny być cztery objawy takie jak: czas dochodzenia do wytrysku, niezdolność do jego odroczenia, cierpienie i upokorzenie spowodowane występującą dysfunkcją, pogorszenie relacji z partnerką.
Leczenie wytrysku przedwczesnego
Jednym ze sposobów leczenia wytrysku przedwczesnego jest farmakoterapia doustna. Stosuje się trzy leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) o podobnym mechanizmie działania (paroksetyna, sertralina, fluoksetyna), a także klomipraminę, która należy do grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Opóźnienie wytrysku następuje zazwyczaj po 5-10 dniach stosowania, jednak po zaprzestaniu przyjmowania leków zaburzenie może nawracać. SSRI stosuje się również doraźnie. Przyjmowane 4-6h przed współżyciem są skuteczne i dobrze tolerowane, jednak wydłużenie czasu od immisji (momentu wprowadzenia prącia do pochwy), do początku ejakulacji jest mniejsze niż przy stosowaniu codziennym. U osób, u których przyczynę stanowią bądź współwystępują zaburzenia erekcji, lekarz może zdecydować o zastosowaniu leków z grupy inhibitorów 5-fosfodiesterazy.
Środki znieczulające miejscowo (spray TEMPE, krem EMLA) to najstarsza forma terapii przedwczesnego wytrysku. Środki te zmniejszają wrażliwość żołędzi prącia i wydłużają czas do ejakulacji.
Psychoterapia
Sposobem leczenia przedwczesnego wytrysku jest również terapia behawioralna. Tu stosowane są metody treningowe takie jak technika „stop -start”, technika „ściskania”, „skupiania się na wrażeniach”.
Czasami leczenie PE ogranicza się do edukacji pacjenta i poradnictwa u seksuologa.
Psychoterapię indywidualną stosuje się u osób, u których występują czynniki psychogenne (zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe), które są źródłem problemu. Natomiast terapię pary wtedy, gdy to relacja partnerska stanowi element do pracy.
Więcej na ten temat: Leczenie zaburzeń erekcji
Autor: Mirella Stolarek