Czym są zaburzenia erekcji?
Zaburzenia erekcji to brak możliwości uzyskania wystarczającej twardości członka pozwalającej na odbycie stosunku, pomimo wyraźnych chęci i stymulacji seksualnej. Wyróżnia się trzy stopnie zaburzenia: całkowity, umiarkowany i łagodny, gdzie przy całkowitym wzwód nie występuje, natomiast przy umiarkowanym wzwód jest możliwy do osiągnięcia, ale nie w pełnym stopniu. Przyczyny mogą być zarówno biologiczne jak i psychologiczne, dlatego ważne jest, aby to ustalić w procesie diagnostycznym. Zaburzenia erekcji jest to jedno z najczęściej występujących zaburzeń seksualnych u mężczyzn. Przyjmuje się, że w Polsce liczba osób cierpiących z tego powodu sięga 10% ogólnej populacji mężczyzn. Znacznie częściej diagnozuje się zaburzenia erekcji u osób po 50. roku życia ze względu na występujące choroby, ale stale zwiększa się liczba osób w wieku 20-30 lat, u których powodem są głównie czynniki psychologiczne. Mimo tak dużej powszechności problemu nie każda osoba poszukuje dla siebie pomocy u specjalisty. Często jest to spowodowane poczuciem wstydu przed ujawnieniem problemu.
Więcej na ten temat w artykule: Problemy z erekcją
Występowanie zaburzenia można zaobserwować w różnych sytuacjach, ich powodem może być stres, przemęczenie, presja ze strony partnerki, niewyspanie, złe nawyki. W takich przypadkach zwykle wystarcza wyeliminowanie czynnika wyzwalającego zaburzenie. Jeżeli jednak objawy utrzymują się znacznie dłużej, może to wskazywać na występowanie istniejących problemów medycznych, bądź na utrwalenie się niekorzystnych mechanizmów psychologicznych. Dlatego ważne jest, aby nie lekceważyć występujących objawów i zgłosić się po pomoc do specjalisty.
Przyczyny psychogenne
Terapia psychoseksualna ma za zadanie poprawę sytuacji mężczyzn uskarżających się na opisywany problem. Pierwszym etapem jest proces diagnostyczny. Ważne jest odnalezienie przyczyn wyzwalających zaburzenie. Mogą być nimi: nadmierna koncentracja na reakcjach fizjologicznych w trakcie stosunku, lęk przed zbliżeniem, nieprzyjemne bądź traumatyczne doświadczenia seksualne z przeszłości, brak edukacji seksualnej, zadaniowe traktowanie kontaktów seksualnych. Często mężczyźni traktują seks jako możliwość wykazania się, sprawdzenia, co sprawia, że wszelkie niepowodzenia traktują jako porażkę, która powoduje frustrację. Negatywne odczucia – zwłaszcza powtarzające się – mogą sprawiać, że coraz rzadziej podejmuje się decyzje o podjęciu kontaktu seksualnego. Możliwe jest w takiej sytuacji wystąpienie tak zwanego „błędnego koła”.
Więcej na ten temat w artykule: Przyczyny zaburzeń erekcji
Terapia poznawczo-behawioralna
Mężczyźni dość często przeżywają trudność związaną z mówieniem o seksie w kontekście problemów. Mogą podchodzić do tego ambicjonalnie, nie chcą się przyznawać do „porażki”, wstydzą się tego, co przeżywają. W gabinecie seksuologicznym ważne jest, aby móc to przełamać, nie ma niczego złego w mówieniu o swoich trudnościach. Jest to powszechny problem, z którym wielu mężczyzn się spotyka. Otwartość w mówieniu może być uzależniona od relacji terapeuta-pacjent. Znacznie łatwiej jest mówić o swoich trudnościach osobie, do której czuje się zaufanie, dlatego też niektóre osoby mogą potrzebować czasu do tego, aby się otworzyć. Nie jest to też problem, który można rozwiązać w trakcie jednego spotkania. Sama terapia nie opiera się jedynie na usunięciu objawu, ale także jego przyczyny. Istnieje wiele technik stosowanych w terapii zaburzeń seksualnych. Należą do nich treningi behawioralne, treningi umiejętności seksualnych oraz modyfikowanie sposobów myślenia. Często spotykane są nieprawdziwe przekonania na temat własny, partnerki, stosunku seksualnego, sprawności seksualnej. Wynikać mogą one z niewłaściwej edukacji seksualnej, jego braku, występujących mitów i stereotypów, informacji z nierzetelnych źródeł takich jak na przykład fora internetowe. Przekształcenie niewłaściwego sposobu myślenia w toku terapii pozwala na zmianę zachowania. Terapia poznawczo-behawioralna nie jest jedynym sposobem leczenia zaburzeń seksualnych, ale jednym z lepiej zbadanych, którego skuteczność jest potwierdzona badaniami klinicznymi. Głównym założeniem jest zmiana myślenia (sfera poznawcza) i zmiana zachowania (sfera behawioralna). Podkreśla się również występowanie czynników, które mogą sprawiać, że powstaje zaburzenie, do których należą zniekształcone myślenie na temat seksu i przewaga negatywnych stanów emocjonalnych nad pozytywnymi.
Czynniki sprzyjające w leczeniu
Osoby przychodzące do gabinetu seksuologicznego mogą mieć różne oczekiwania co do samej terapii. Warto o nich powiedzieć, ponieważ pozwala to zweryfikować na wczesnym etapie, czy są one możliwe do zrealizowania. Istotne jest również uświadomienie sobie problemu. Niekiedy zdarza się, że mężczyźni obwiniają swoje partnerki lub otoczenie o występowanie u siebie problemów, nie przyjmując, że przyczyna może leżeć gdzie indziej. Ważne jest również „obserwowanie” swoich myśli i wyłapywanie mechanizmów obronnych. Najczęściej występującymi są racjonalizacja, czyli szukanie wytłumaczenia dla tego, co się przeżywa, agresja, a więc reagowanie nieuzasadnioną złością, na przykład w kierunku partnerki, rezygnacja z życia seksualnego, czy nawet ucieczka w pracoholizm. Uświadamianie sobie istniejących mechanizmów obronnych pozwala je modyfikować. Pomocnym czynnikiem w terapii zaburzeń może być również nastawienie na poprawę sytuacji. Wiele zależy od samej motywacji i od podejścia, dlatego warto pamiętać, czemu ma służyć praca terapeutyczna.
Więcej na ten temat w artykule: Leczenie zaburzeń erekcji
Autor: Kamila Jakubiak-Leńczuk